FAÇADE

De gespierde beveiliger in de deuropening van de Spoel met prachtige façade, verwijzend naar een rijk verleden, lijkt door zijn dreigende tronie twee keer zo groot.

Achter hem leidt een smalle gang met hoog plafond naar gore bekraste toiletten aan de rechterzijde. Vol flarden toiletpapier, soppend in urine. Revolutionaire graffitti, hartenkreten gelardeerd met ontnuchterende geuren van scheten. Wijdbeens pratende mannenruggen. Pal tegenover het toilet bevindt zich het café met bar en tafeltjes. Eerder belandde ik aan zo'n tafel in de hoek in een geagiteerd gesprek met mijn blonde Bowie vriend. 

Mijn platina blonde haar is nu langer sexier met donkere mysterieuze uitgroei. De cijfers van de klok starten iets nieuws. Na VPRO's Spleen met super vernieuwende sounds gaan we meestal stappen. Te voet of giechelend voorop de zoveelste rammelende tweedehands fiets. Billen aan een kant. Benen vrolijk bungelend aan de andere zijde van de stang. Met ijzel de onopzettelijke schwalbe. "Sierlijk", languit een virtuele bocht. Terwijl mijn fiets koppig rechtdoor kruist richting Villa De Vier Jaargetijden. 

Langs de strenge beveiliging door, de gang naar de ruime danszaal erachter met geselecteerde lichteffecten, waar immens brede donkerhouten blokken als Hadesschaduwen de wanden afbakenen. Hoog in de linkerhoek zweeft een bizar houten hok zonder fundering richting het extreem hoge plafond. Klaar om weggebeamd te worden. De smoezelige ramen vol stickers en affiches tonen de heldhaftige DJ die ingeklemd staat tussen de nauwe wanden. De ruimte staat volgepropt met haastig uit Amerika overgevlogen lp's. Moby, New Wave, Soul, Disco, Hiphop, Funk, Reggae. De headbangende koptelefoon danst hevig ritmisch bovenop vet piekhaar. De bril beslaat als bewijs dat beneden dansende huidporiën extreem hun best doen.Tegen enen vult de in de was gezette blinkende dansvloer zich. Om half twee bewegen hoge meters lege glazen zich haast op eigen kracht naar de bar aan de achterzijde of het rustigere aparte café voorin. De stroboscoopwanden zijn inmiddels gevuld met op elkaar gepakte drinkende kijkers. Uitgekiende ritmische klanken van over de oceaan bezorgen de zwetende meute rillingen.

De lange indiaan die jaar in jaar uit de lichtshows voor Massada verzorgt, speurt als een volleerd rechercheur genoeglijk piepjonge eerstejaars studentes op. Die hij topspeed het hof maakt en voor enkele uren tot squaw bombardeert. "Jonge gansjes" betitelen hij en zijn onafscheidelijke dwergvriend, partner in crime met pijpenkrullen ze. Die vermaakt zich volgens plan uitstekend. Tegen 3 uur is het echt sluitingstijd. Het antieke pand loopt naarstig leeg als een doorgeprikte ballon. In een mum van tijd blijkt het extreem verlaten, als het strand na hoge vloed wanneer het water zich angstvallig terugtrekt en glimmend verschaald bier op de vloer glinstert als opdrogende kwallen in de late zon.

Enkele zijstraten verderop dient het volgende uitgaansadres zich aan en doemt het witte hoekpand op van SSKS. Het inspectieluikje opent bijna automatisch voor mij en mijn nieuwe onbetwist aantrekkelijke vriend, die gewoontegetrouw in het holst van de nacht met zijn neus tegen de etalage van de Radiobeurs naar robuuste high tech versterkers en equalizers tuurt. De alternatieve groene jas met de met echt konijnenbont gevoerde rode capuchon staan daar langdurig stil.

SSKS, de plek bij uitstek voor de afterparty. Waar openlijk ponypacks van hand tot hand gaan rond een vierkante centraal geplaatste bar. Het uiterst gemengde gezelschap hangt stoïcijns rond. Pokergezichten met daarin nieuwsgierige priemogen. Vaak nieuwe gezichten tussen de kluwen vaste bezoekers. Op donderdag tussen vier en vijf uur in de ochtend stapt regulier de inmiddels wel bekende geblondeerde stekelig gestylde kuif mét mat binnen. Het is Henny Vrienten. Samen met zijn getoupeerde vriendin. Een kopie Dolly Dot. Volop hairspray die lang haar hoog opstuwt. Beiden onmiskenbaar als setje. Uni felrood leren jacks en strakke hoge jeans als statement dit keer. Kuif is spontaan, ondanks zijn razendsnelle faam. Hij mengt zich ongedwongen in de drukte. DD zijn vriendin is daarentegen vreselijk verwaand.

Nog een drankje wegspoelen!? Doe maar.

SCREENDEEP ROZE RIVIÈRA_MIST

No matter what gonna make you sweat.  Wiegend op funky schoenen anders dan de wiegende takken, fluisterende cipressen in de wind. Het enige geluid van draken geborduurde golven. Liefde.

Omringd door melodieuze kussens die een zijden stralenkrans om zijn gezicht vormen. De nacht kil. Haar purperzwarte hemel bezaaid met sterren. Spiegelend water eronder inktzwart met oplichtende heimelijke motieven van dieren en insecten.

Gouddraad bomen, zuiverende sleepwolken. Sonoor, schor op schaduwdoek. Daarna vrouwenfiguren, ranke, rake kandelaarportretten die het doek verlaten. Op zoek gaan naar geluk.

The Danish girl vordert. Grote handen die eindeloos zanddeeg kunnen kneden wenken betoverend verlegen. Het smalle platte lijf zonder draperieën doorstaat de tweede zwaardere ingreep niet. Met als achtergrond natuurkunde schalt, zwaait een buitengewoon spontane communicatieve geluksdame met bankbiljetten. Lege wijnflessen. Jekunt winnen in de woestijn ook al heb je geen enkele vraag goed.

Je bent niet goed in topografie. Sowieso elimineer je prachtige herinneringen vakkundig. Carcassonne herhaal je nogmaals met veel aplomb. Cinque terre, Bari, Palermo. Overbodig. Want juist die indrukken zijn weg. Weggerukt. Zelfs geen fotohoekjes om nog iets van vastigheid te bieden. Onrust, tsjirpend gevleugelde krekelgeluiden ondergedompeld in geparfumeerde mistralwind. Fotoshots van cherubijnen, valwinden, zeewind, orkaankracht blauw: de Sixtijnse kapel.

Of het nu de zonovergoten Italiaanse Bloemenrivièra betreft. De romantisch blauw witte verveloze, gedateerde vissersboten die de zee tijdens roze mistvlagen trotseren en temmen. Vissen,  inktvissen, krab rijgen in hun netten. Eenvoudig deegdanst de kok en het gedateerde pizzawagentje wiegend op de Mistral. 

Die doorrookte geur van houtpizza's en kaarsen trekt in wandelende zwart wit habijten die Bedevaartsoord Assisi doorkruisen

Verwonderde blikken op de boeg van het immense cruiseschip. Het Nauw van Gibraltar licht nadrukkelijk op door nachtelijke scheepsverlichting. Andorra doordrenkt met bergen VSOP, skottelbraai in diverse kleuren en maten. Het gebraden ribstuk ontbreekt. Even verderop maagdelijk witte sneeuwvlaktes. Een eenzame croissant kleumt op het bord. Een afbladderende slak zonder huis. 

Zwitserland, glasfabriek Glasi Hergiswil. Darmen, buik, navel opgeblazen na een bacterie ontbijt op een bankje met de rug naar de Vierwaldstättersee. De ontlading. OSLO /UTOYA 2011 een altaar, onmetelijk verdriet: een idioom van pop art letters. Onvermoeibaar de tango. Zaden van verdriet zaaien geen vrede.

Met snel voetenwerk door een van de vele afbrokkelende mossige kastelen aan het Gardameer. Snakkend naar water. Een ronddolende kameel in de woestijn. Zonder maar een cent op zak. Nauwelijks enige kennis van de omgeving. De torso en wevelkolom blijven in beweging. De bron een fata morgana.

Twee latino dansers met driemensionele  jassen vol diepgang en identiteit. De enthousiaste zaal joeljuicht. Het quintet alt zangers worden als sterren onthaald. Allen even knap en strak in het pak. "No matter what" handgesmede geluksringen met flonkerende natuurstenen in Fuerte Ventura op een van de uitjes tijdens de cruise vanuit Barcelona. Levensgrote Herculaneum kleivazen,  gestolde naar elkaar en de hemel reikende lichamen. Kunstig beschilderde tegels, ornamenten die de opdoemende Vesuvius in de verte verfraaien. Everybody dance now.

Strand, zand. Dik ingepakte Caroll of the bells kerstkoren verspreid over het oplichtende centrum van Malaga. Tranentrekkers in zomertenue vormen het ultieme contrast. 

Altijd is er een zompig moeras. Esculaapslangen, ringslangen, vierstreepslangen, geelgroene toornslangen. De schim die opdoemt. Alles verziekt. De auto met een gigantische druk op het rempedaal laat steigeren. De val van het paard synchroon met ERUIT". Protagonisten. Een deur die haastig de passagier dumpt. Geraas, gierende banden. Schimmen zijn niet echt. Totdat ze verbeten slaan. Zichzelf spiegelen. Here we are now. Er vloeit schorpioenbloed. Gezang van de korhoen. Stilte overspoelt gekrijs. Het is  nacht gevuld met gasmaskers. 

Vrijgevochten met spannende make up en pruik die het gezicht accentueert. Een sjaal die het lichaam beeldhouwt. Sensueel flatteert. Elegant met kleurige kousen. Je levensgrote portretten zijn gewild. Je oogt zoveel charmanter. Zo beheerst, zo vrouwelijk. Stijl. Ritme. Kracht

Ooit zoveel liefde verdiend? Zodat er niets meer is om bang voor te zijn. Stilte verwordt tot luxe. Stilte, cadans botst tegen triomferende psalmwanden.

Struikel het is nacht. Luid vertrappen voeten leugens. De Michelangelokaars van hoop druipt. De ochtend lonkt. Weg van chaos. Met de juiste antwoorden kun je winnen.

INTERSTELLAIRE MUMMIFICATIE

Interstellaire flarden, koortsaanvallen. Verwarde onbestuurbare dromen. Mijn hoog energetische moeder die op de rand van het ionosfeerbed zit. Mijn klamme haar van mijn voorhoofd strijkt. Mijn borst royaal insmeert met Vicks Vapo Rub. Als een fluwelen schip in de opslokkende kille mist verglijdt tijd. Zonnewinden brengen de spookachtige Bermuda driehoek tot leven. Ze licht op, ontstijgt aan de maalstroom. Haar hoog geladen ionen omkransen de heetste zonneregionen. 

Ik accententuur haar ogen, konen en lippen. Voor welk feest? Weer die onomstuitelijke Madonnaglimlach. Haar tronie. Het glimmend gouden rigide masker. 

IJskoude regen die het vlees striemt. Plasmawolken die andere inzichten geven. Opeens is alles helder. Ze hoeft alleen maar af te vallen. Als een rups in een Atlasvlinder te transformeren. Helemaal nieuw. Even licht het masker op. Het licht blijkt te fel.

Wat zou het opluchten niet langer de kou te voelen. Om niet langer gezien te worden. Ergens onzichtbaar in meerdere luchtdichte tombes, gehuld in kostbare zijde gedrenkt in zonnevlammende parfum omringd door godendrank.

Beneden zijn alle lampen uit. Haar droge mond proeft de bittere nasmaak. Automatisch loopt ze naar de kast. Draait behendig de sleutel om. De deuren lijken als vanzelf te openen. Ze raakt blind het lichtknopje aan achter in de hoek vlak naast de spiegel. De spiegel die de glanzend luxe minibar vol flessen weerkaatst. In de verte reflecteert haar schaduw tussen flessenhalzen, champagneglazen. 

Vanuit haar ooghoek spot ze de eerder aangebroken fles. Het dure etiket met rijk vergulde sierletters. Aangenaam verscheurende hitte stroomt haar lichaam binnen. Woestijnen waaieren vanuit haar slokdarm naar buik, venusstreek. Nomaden stijgen galactisch door hersen-, breinbarrière. Scharlaken rood kokende bloedlichamen, huidporiën ontwijden sproeten. Het ongemakkelijke ellendige lijf verbrokkelt. Alle ellende van de rotdag verdwijnt. Erodeert disintegreert. De rug gestreepte pad vormt één eenheid met de modder. Onzichtbaar.